Adorno, Clement Greenberg i Hermann Broch definiowali kicz jako rodzaj fałszywej świadomości
z punktu widzenia Adorno prawdziwa sztuka jest krytyczna i kontestująca
kicz jest grzecznym i spokojnym fałszem skłaniającym
człowieka do pogodzenia się ze swoją sytuacją życiową
rehabilitacja
kiczu nadeszła jednak szybko bo już z modą na camp w latach 60
towarzyszyło temu załamanie kryteriów
dziś trudno
twierdzić z przekonaniem co jest sztuką a co kiczem
odmienne i mniej radykalne podejście do tematyki kiczu proponuje Marek Hendrykowski
przywołując perspektywę semiotyczną
zgodnie z nią kicz jest tekstem kultury
kicz
jest niezbędnym elementem sztuki jako systemu artystycznego
w ocenie
wartości artystycznej dzieła sztuka i kicz się wykluczają ale jako
pojęcia przeciwstawne i zwalczające się paradoksalnie pozostają sobie
nawzajem potrzebne
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz