wtorek, 1 marca 2016

sztuka szczęścia

Adorno, Clement Greenberg i Hermann Broch definiowali kicz jako rodzaj fałszywej świadomości
z punktu widzenia Adorno prawdziwa sztuka jest krytyczna i kontestująca
kicz jest grzecznym i spokojnym fałszem skłaniającym człowieka do pogodzenia się ze swoją sytuacją życiową
rehabilitacja kiczu nadeszła jednak szybko bo już z modą na camp w latach 60
towarzyszyło temu załamanie kryteriów
dziś trudno twierdzić z przekonaniem co jest sztuką a co kiczem
odmienne i mniej radykalne podejście do tematyki kiczu proponuje Marek Hendrykowski
przywołując perspektywę semiotyczną
zgodnie z nią kicz jest tekstem kultury
kicz jest niezbędnym elementem sztuki jako systemu artystycznego
w ocenie wartości artystycznej dzieła sztuka i kicz się wykluczają ale jako pojęcia przeciwstawne i zwalczające się paradoksalnie pozostają sobie nawzajem potrzebne

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz