Ramón Casas 1866-1932
.jpg) |
| Flores deshojadas = Bezlistne kwiaty |
Admeto został wystawiony po raz pierwszy w
1727 roku w Londynie i od razu odniósł spory sukces – operę grano w
pierwszym sezonie przez rekordową wówczas liczbę 19 wieczorów, a
przynajmniej połowę z nich zaszczycił swoją obecnością król Jerzy I. Jej
popularności dowodzi też fakt, że za życia Handla była wielokrotnie
wznawiana, także poza Anglią.
Włoskie libretto powstało na bazie tekstu Aurelia Aurelego do opery L’Antigona delusa da Alceste oraz jego adaptacji pióra Ortensia Mauro, wykorzystanej w operze L’Alceste, całość wywiedziona jest natomiast z tragedii Eurypidesa Alkestis. Nie jesteśmy dziś pewni, kto przygotował tekst dla Handla – wiele wskazuje, że był to Niccolò Francesco Haym, choć niektórzy przypisują jego autorstwo Paolo Rollemu (jak pisze w swoim przewodniku operowym Piotr Kamiński: „kandydatura Hayma oznacza jedynie, że robota nie została sknocona na sposób Rollego”).
Oto więc Admeto, król miasta Feraj w Tesalii, leży na łożu śmierci, wokół którego gromadzą się krwiożercze harpie. Umrze, jeśli ktoś nie odda za niego życia. Na takie poświęcenie zgadza się jedynie szlachetna królowa Alceste… Początek tej operowej opowieści zwiastuje grecką tragedię w najlepszym stylu. Barokowi libreciści wtrącili do niej jednak swoje trzy grosze. Spiętrzenie intryg i awanturniczych przygód – przywrócona do świata żywych Alceste szpiegująca w męskim przebraniu poczynania męża, by stwierdzić, że w jego otoczeniu pojawiła się dawna miłość Antygona; zakochany w Antygonie brat króla Trasimede, który zapatrzony w wizerunek z portretu nie rozpoznaje na żywo swej ukochanej; niedoszły ślub Admeta i Antygony, na którym prawie dochodzi do bratobójstwa – to chwyty typowe dla opery weneckiej, z której wywodzi się opera buffa. Pomieszanie patosu i farsy, dramatu i komedii, scen wzruszającego poświęcenia i groteskowych przebieranek, dla nas być może cokolwiek niezrozumiałe, zupełnie nie przeszkadzało jednak XVIII-wiecznym londyńczykom, którzy tłumnie podążali na Admeto do King’s Theatre. Tym bardziej że rozgrywająca się na scenie historia dwóch kobiet, Alceste i Antygony, podstępem i intrygą walczących o jednego mężczyznę, miała także elektryzujące pozasceniczne tło.
Włoskie libretto powstało na bazie tekstu Aurelia Aurelego do opery L’Antigona delusa da Alceste oraz jego adaptacji pióra Ortensia Mauro, wykorzystanej w operze L’Alceste, całość wywiedziona jest natomiast z tragedii Eurypidesa Alkestis. Nie jesteśmy dziś pewni, kto przygotował tekst dla Handla – wiele wskazuje, że był to Niccolò Francesco Haym, choć niektórzy przypisują jego autorstwo Paolo Rollemu (jak pisze w swoim przewodniku operowym Piotr Kamiński: „kandydatura Hayma oznacza jedynie, że robota nie została sknocona na sposób Rollego”).
Oto więc Admeto, król miasta Feraj w Tesalii, leży na łożu śmierci, wokół którego gromadzą się krwiożercze harpie. Umrze, jeśli ktoś nie odda za niego życia. Na takie poświęcenie zgadza się jedynie szlachetna królowa Alceste… Początek tej operowej opowieści zwiastuje grecką tragedię w najlepszym stylu. Barokowi libreciści wtrącili do niej jednak swoje trzy grosze. Spiętrzenie intryg i awanturniczych przygód – przywrócona do świata żywych Alceste szpiegująca w męskim przebraniu poczynania męża, by stwierdzić, że w jego otoczeniu pojawiła się dawna miłość Antygona; zakochany w Antygonie brat króla Trasimede, który zapatrzony w wizerunek z portretu nie rozpoznaje na żywo swej ukochanej; niedoszły ślub Admeta i Antygony, na którym prawie dochodzi do bratobójstwa – to chwyty typowe dla opery weneckiej, z której wywodzi się opera buffa. Pomieszanie patosu i farsy, dramatu i komedii, scen wzruszającego poświęcenia i groteskowych przebieranek, dla nas być może cokolwiek niezrozumiałe, zupełnie nie przeszkadzało jednak XVIII-wiecznym londyńczykom, którzy tłumnie podążali na Admeto do King’s Theatre. Tym bardziej że rozgrywająca się na scenie historia dwóch kobiet, Alceste i Antygony, podstępem i intrygą walczących o jednego mężczyznę, miała także elektryzujące pozasceniczne tło.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz