Celestial Bodies Rage

Saturn whips at the Earth with coldness
Ice creeps into my heart
Settles readily in my eye
And chills my dreams

Time silently devours me at the heels

And trots over to my neighbor

Extinguishes the luster and smothers words

Happiness hides up its sleeves

And the planets revel, revel, revel, and they laugh, they laugh, laugh
And the planets revel, revel, revel, and they laugh, they laugh, laugh

I look into the mirror at my friends

They are smaller, humbler

In half smiles, half dreaming

With gestures, and poses without meaning

Life goes on without hurry
Without a smile and without sin
Without sadness, fear, without happiness
Without hatred, without love

And the planets revel, revel, revel and

They laugh, they laugh, they laugh

And the planets go revel, revel, revel and

They laugh, they laugh, they laugh

⇒  szał niebieskich ciał

Saturn zimnem Ziemię smaga
Lód się w moje serce wkrada
W oku chętnie się sadowi
I marzenia moje chłodzi
Czas od pięt mnie cicho zjada
Truchtem biegnie do sąsiada
Gasi blaski dusi słowa
Radość do rękawa chowa
A planety szaleją, szaleją, szaleją i śmieją się, śmieją się, śmieją
A planety szaleją, szaleją, szaleją i śmieją się, śmieją się, śmieją
Patrzę w lustro na przyjaciół
Jacyś mniejsi pokorniejsi
W półuśmiechach, w półmarzeniach
W gestach, pozach bez znaczenia
Życie płynie bez pośpiechu
Bez uśmiechu i bez grzechu
Bez smutku, strachu, bez radości
Bez nienawiści, bez miłości
A planety szaleją, szaleją, szaleją i śmieją się, śmieją się, śmieją
A planety szaleją, szaleją, szaleją i śmieją się, śmieją się, śmieją